O DUMIE ".
, Duma żywi się próżnością i rozwija się wraz z narodzinami, zaszczytami, bogactwem i władzą. Dumni z bogactw i posiadania wielu dóbr nie wiedzą, jak zmienny i ulotny jest cały majątek.
Jest jak kwiat, który dumnie kwitnie, ale z czasem blaknie i chyli się ku upadkowi.
Duma przynosi upadek wielkich na ziemi, a ci, którzy okazują pokorę, są wywyższeni, podczas gdy dumi są upokorzeni.
Pokora ma współczucie, miłosierdzie, łagodność i poświęcenie dla swoich towarzyszy ; pycha jest wykorzystywana do surowości, zuchwalości, bezduszności i egoizmu.
Pokorny duch prosi o przebaczenie za krzywdy dokonane w życiu, podczas gdy duma odmawia pochylenia głowy, aby zwrócić się do Boga i zaniechać czynionej niegodziwości.
Jeśli kiedykolwiek będziecie chcieli osiągnąć dumę, to niech ona będzie z powodu czynienia dobroci.
Pokora porusza się w prostocie i pięknie wygląda, natomiast brzydota pychy, pomimo jej pięknych ozdób, pozostaje na zawsze.
Bogactwo świeci bardziej w stroju pokory niż w dumie. Pokora jest bardziej sprawiedliwa w łachmanach niż pycha w złotych szatach.
Prośmy AHURĘ MAZDĘ, aby patrzeć z pokorą na to, co przed nami i na to, co jeszcze nie zostało osiągnięte.
Nie bądźmy dumni i niedostępni dla ubogich ; uczmy się bycia pokornymi wśród wielkich i małych, bogatych i biednych, wszystkich jednakowo. Niech uczyni nas łagodnymi i zainspiruje nas do naśladowania pełnej wdzięku pokory Zaratustry.
A królestwo i JEGO wola, niech stanie się naszym udziałem.
Ks. Zgr. 14 1-14